شفيعه صغرا؛ شعری از آیت الله العظمی اراکی درباره حضرت معصومه(س)

ریاحین ـ سروده ذیل از سروده های آیت الله العظمي محمدعلي اراكي قدس سره درباره حضرت معصومه سلام الله علیها می باشد:

دلا اگر بهمّي از غشاوه هاي ذمائم           و يا بهمّ و غمي ز ارتكاب ذنب و جرائم
و يا كه خائفي از آنكه در دم مردن           نباشدت به دل ايمان مستقري وقائم
و يا زنكبت دنيا هراس داري و بيم           و يا كه دين كثيري است بر سرت متراكم
مباش دل غم و خرّم همي نشين به زمين           كه پاس حرمت آن را گرفته اند اعاظم
زمين قم كه عجب تربتي است خاك شريفش           طناب عزت آن را بسي قوي است دعائم
كجاست خاك شريفش كجاست ماء حيات           كان به بدن روح بخشد اين به روح مكارم
مرتبه حائري يزد شاهد صدقي است           ثمّ قوانين و قبض و بسط آن ز معالم
شاهد ديگر معاش حوزه در اين جزء          كه سر به جيب فرو اهل حرفه اند و مغانم
شاهد ديگر عطيه هاي خصوصي است           كه اهل خرد را از آن، چه بهره ها و غنائم
چرا چنين نبود تربتي كه كاخ محيطش           همي بود حرم خاص اهل بيت افاخم
در او دفين شده از امر حق شفيعه صغرا          صاحب اعزاز و فرّ و رشته دار كرائم
محرم اسرار حق سليل حضرت كاظم           مصطفوي فرّ و مرتضي نژاد و علائم
منبع صدق و صفا برج عفت و عصمت           فاطمه معصومه كوست اصل جمله مكارم
بحر عطا و سخا، سماء فضل و فتوت           مرقد پاكش بود مطاف عُرب و اعاجم
مخزن علم حق كنز معارف يزدان           شمس و قمر مرو را چه نوكرند و چه خادم
در بر قدرش بس است قدر تسعه افلاك           مات مقامات او عقول سبع عوالم
دخت امام عمه امام بنت ائمه           نور حق از قبه منير او متراكم
گشته ديار قم از نزول شأن و جلالش           مورد شدّ رحال بهر عامي و عالم
هر كه تواند زند به دامن او چنگ           رهد ز ابحار همّ و محنت متلاطم
حوزه علميه منعقد شده در قم           تا كه شود ملتجي به قبر او و ملازم(1)

پي نوشت:

1) يادنامه آيت الله العظمي اراكي، رضا استادي، انجمن علمي و فرهنگي استان مركزي، 1375، صص 270 - 271.

منبع: مشک فشان؛ اشعار علما و بزرگان در باره حضرت فاطمه معصومه (س)/ مهدي محمدبيگي