روضه پاک؛ شعری از ملاعبدالرزاق فیاض لاهیجی درباره حضرت معصومه(س)
ریاحین ـ سروده ذیل از سروده های ملاعبدالرزاق فياض لاهيجي درباره مقام و وصف حضرت معصومه سلام الله علیها می باشد:
فلك مرا ز خراسان ازان به دور افكند كه در عراق كند گرمْ يوسفم بازار
هواي روضه پاك تو رخصتم زان داد كه داشت درگه معصومه قمم در كار
كدام درگه درگاه نقد آل رسول كه مي كند فلك اينجا به بندگي اقرار
نهال گلشن موسي جعفر كاظم كه داده چرخ به دستش كفالت تو قرار
سمّي بضعه پيغمبر آن كه دست قضا نهاده چون تو گلش بهر تربيت به كنار
عراق از شرف خاك اوست فخر جهان قم از صفاي عمارات اوست چون گلزار
چراغ روضه عاليش سبع سياره غلام گنبد زيباش تسعه دوار
به گاه جوش زيارت درين خجسته حريم فرشته راه نيابد ز كثرت زوار
شهاب نيست كه مي ريزد آسمان هر شب ز نقد خويش بر اين بارگاه بهر نثار
وليك يك يك از آن ريزد آن تنك مايه كه كم مباد شود نقد و ماند از ايثار
به جنب شمسه او آفتاب را چه محل به پيش آينه نتوان به باد داد غبار
فلك به زير زمين مهر پرورد هر شب بدان هوس كه برابر كند به او يك بار
چو روبروي كند با ويش به وقت زوال ز شرم همسريش بر زمين زند ناچار
چنان ز عكس عمارات او صفا عام است كه فيض ديدن گل مي دهد نظاره خار
عموم فيض به حديست اندرين كشور كه سبزه در نظر آيد ز ديدن زنگار
در او نديده كسي هيچ امتياز فصول كه هست سبزه و گل از بهار تا به بهار
چه جلوه است كه شمشاد قامتان دارند مگر بهشت برين است اين قيامتْ زار
ز بس نداي قم آيد پي طواف درش به گوش مردم اين شهر از صغار و كبار
ازان سبب ز قضا از پي تشرف خلق به قم ملقب گرديد اين خجسته ديار
ز فيض بي عدد خاكبوسي حرمش ز بس طبيعت من صاف گشت آينه وار
به حجله گاه خيالم ز عكس عالم غيب رموز غيبي نقش است بر در و ديوار
ز دود صيقل موج هوا چو آينه اش گر از جفاي اعادي به دل نشست غبار
چه فيض ها كه نبردم ازين خجسته مقام چه كام ها كه نديدم درين ستوده ديار
يكي ز جمله فيوضات اين مقام اينست كه مشت خاك من اينجا بهكيمياست دچار
چه كيميا شرف خدمت مربي روح چه كيميا اثر صحبت مروج كار
اگر چه عالم عالم دُرّ و گهر آورد ز بحر خاطر غواص فكرتم به كنار(1)
پي نوشت:
1) ديوان فياض لاهيجي، ص 78.
منبع: مشک فشان؛ اشعار علما و بزرگان در باره حضرت فاطمه معصومه (س)/ مهدي محمدبيگي