حضرت خدیجه (س) یکی از چهار زن کامل دنیا

ریاحین ـ
55سال پیش از بعثتِ رسول مکرم اسلام در جزیرة العرب و سرزمین مکه که بر اثر دوری از مکتب پیامبران و حاکمیت جهل و جاهلیت، از ارزش ها و اصول اخلاقی اثری نبود و همه جا آکنده از تبعیض، ستم، ناپاکی، اختلاف و جنگ بود، دختری دیده به جهان گشود که «خدیجه» نام گرفت. پدرش «خُویْلَد» و مادرش «فاطمه دختر زائده» بود.

حضرت خدیجه(س) در ابعاد گوناگون انسانی، شخصیتی والا و ارزشمند داشت. او از چنان شخصیت ممتازی برخوردار بود که پیامبر(ص) او را به همسری پذیرفت و با توجه به ویژگی‌های ارزشمند او بود که پس از رحلت او همواره یادش را در خاطره داشت.
حضرت خدیجه سلام الله علیها یکی از چهار زن کامل دنیا، اولین و بهترین همسر رسول خدا است.

ویژگی‌های حضرت خدیجه
مقاومت و پایداری: رفتارهای فروتنانه و مدبرانه خدیجه در برابر پیامبر(ص) و عظمت معنوی او، مورد سرزنش برخی از زنان قریش قرار می‌گرفت که با مفاهیمی چون راست‌گویی، امانت‌داری و خوش‌رفتاری بیگانه بودند و فلسفه ازدواج زنی ثروتمند با مردی تهی‌دست را درک نمی‌کردند. از این رو، آنان به خدیجه(س) طعنه می‌زدند و او را می‌آزردند و با او رفتارهای نامناسب داشتند. پاسخ خدیجه(س) به این همه ناسپاسی و نادانی، تنها مقاومت و پایداری در کنار حضور آرام‌بخش همسرش بود. او در پاسخ به سرزنش‌کنندگان می‌گفت: «آیا کسی مانند محمد در نیکویی، نیک‌رفتاری، خصلت‌های پسندیده و فضیلت و شرافت، در تمام سرزمین عرب سراغ دارید»؟

انفاق و احسان: یکی از ویژگی‌های حضرت خدیجه(س) این بود که بر اثر تدبیر و تلاش و کوشش در تجارت و امور اقتصادی، از ثروت‌مندان عصر خود بود. با این همه، او هرگز از یاری فقیران روی برنمی‌گرداند و خانه‌اش همواره پناه‌گاه نیازمندان بود. او در راه تحقق آرمان‌های اسلام، همه ثروت خود را انفاق کرد و این عمل او برای پیشبرد اسلام، بسیار سودمند و مهم بود؛ تا آنجا که پیامبر(ص) فرمود: «ما نَفَعَنی مالٌ قَطُّ مِثلُ نَفَعَنی مالُ خَدیجَةَ؛ هیچ ثروتی هرگز مرا سود نبخشید که ثروت خدیجه به من سود بخشید».

ساده‌زیستی: حضرت خدیجه(س) پیش از ازدواج با پیامبر(ص) خانه‌ای باشکوه و مجلل داشت. او پس از ازدواج، تمام این جلال و شکوه را به پای همسرش ریخت و آن خانه که پیش از طلوع اسلام پناهگاه مستمندان بود، پس از اسلام پایگاه مؤمنان شد. پیامبر(ص) و خدیجه(س) با رفتار خود در دوری از تجمل‌گرایی و با عمل به ساده‌زیستی، الگوی پیروان و مسلمانان شدند.

القاب حضرت خدیجه(س)
حضرت خدیجه(س) قبل از ولادت، در کتاب آسمانی انجیل که بر حضرت عیسی نازل شد به عنوان "بانوی مبارکه و همدم مریم در بهشت" یاد شده است.

در عصر جاهلیت که وجود زن پاکدامن بسیار کم بود و بسیاری از زنان به انحراف های عصر جاهلی آلوده بودند، حضرت خدیجه به خاطر قداست و پاکی در همه ابعاد، به عنوان " طاهره"یعنی پاک سرشت و پاک روش خوانده می شد.

شخصیت خدیجه در همان عصر آن چنان چشمگیر و مورد احترام خاص وعام بود که او را با عنوان "سیده نسوان" به معنای سرور زنان می خواندند و "کبری" به معنای ارجمند و والا مقانم نیز از دیگر القاب حضرت خدیجه(س) می باشد.

وفات حضرت خدیجه(ص)
در ماه مبارک رمضان سال دهم بعثت خدیجه بانوی فداکار و همسر مهربان حضرت رسول(ص) در روز دهم به سن شصت و پنج سالگی از دنیا رفت و پیامبر(ص) او را با دست مبارک خویش در حجون مکه (قبرستان ابوطالب) به خاک سپرد، و حزن در گذشت او پیامبر(ص) را بسیار محزون ساخت که پیامبر(ص) سال در گذشت حضرت خدیجه را "عام الحزن" سال اندوه ، نام نهاد.

امام صادق (ع) فرمود: وقتی خدیجه (س) وفات کرد، فاطمه(س) به رسول خدا پناه برد. به دور پیامبر می‌چرخید و می‌گفت: "پدر جان، مادر من کجاست؟"
جبرئیل (ع) نازل شد و عرضه داشت:"ای رسول خدا، پروردگارت امر فرمود به فاطمه سلام برسان و بگو مادرش در خانه ای است از یاقوت و زبرجد که اطاق‌هایش از طلا و ستون‌هایش از یاقوت قرمز ساخته شده و با آسیه و مریم همنشین است ".

منابع
1)بحارالانوار، ج 16، ص 1-2-3-7-8-12-54-55-56-71-78-80
2) زنان صدراسلام ، به قلم محمد علی بحر العلوم ، ترجمه محمد علی امینی
3)خدیجه(س) از زنان بزرگ اسلام ،به قلم علی محمد علی دخیل، ترجمه دکتر فیروز حریرچی