زهرا علیهاالسلام مادر پدرش

ریاحین: از شگفت‌ترین سخنانی که شنیده‌ایم گفته برخی از مردم است که مفاد آن چنین است: زهرا علیهاالسلام جای خالی مادر پیغمبر صلی الله علیه و آله را برایش پر کرد. چه زمانی که محمد، کودک خردسالی بود، مادرش مرد. به همین لحاظ پیغمبر صلی الله علیه و آله به فاطمه علیهاالسلام لقب ام‌ابیها (مادر پدرش) داد.
وی در یک سخن می‌گوید: «پیغمبر صلی الله علیه و آله زندگانی خود را در فراق مادرش آغاز کرد. چه محبّت مادر چیزی نیست که دایه یا مربی بتواند از عهده‌ی آن برآید... لذا فاطمه علیهاالسلام با حضانت پدرش، مهر مادری به او بخشید. پیامبر صلی الله علیه و آله نیز این سخن را فرموده در حالی که می‌دانست که جای خالی مادرش را می‌تواند از طریق دخترش پر کند».1
این سخن را نمی‌توان پذیرفت. زیرا نمی‌توانیم بپذیریم که پیامبر صلی الله علیه و آله از عقده فقدان مادر رنج می‌برد. لذا نیازمند کسی بود که جای مادرش را پر کند.
این گفته بدین معنی است که زهرا علیهاالسلام چنان به پدرش رسیدگی می‌کرد که یک مادر به فرزندش می‌رسد. نه بدان معنی که پیغمبر صلی الله علیه و آله با آن، مهر و عاطفه‌ای را که از دست داده، جبران خواهد کرد یا نقصی را که از آن رنج می‌برد، بدان کامل خواهد کرد.
آیا این گوینده می‌پذیرد که اگر زن دیگری به پیغمبر صلی الله علیه و آله عنایت می‌کرد و بخشی از نیاز عاطفی او را برآورده می‌نمود، می‌توانست این جای خالی مادر را پر کند؟!
لقب «ام‌ابیها» می‌خواهد حقیقت و ابعاد رفتار فاطمه علیهاالسلام با پدرش را برای ما بیان کند نه اینکه از پر کردن جای خالی مادر یا باز کردن عقده نقص در شخصیت مقدس رسول اکرم صلی الله علیه و آله سخن بگوید.
منبع: رنج های حضرت زهرا سلام الله علیها، علامه سید جعفر مرتضی عاملی، ترجمه: محمد سپهری.

پی نوشت:
1. کتاب الندوه، ص 58.