/ / تولد فاطمه زهرا عليها السلام
ریاحین ـ
چند سال از واقعه بزرگ بعثت، كه جهان را برانگيخت، مى گذشت. روزى فرستاده خداوند، محمد امين، رسولِ خاتم در ابطح نشسته بود كه فرشته وحى به ايشان نازل شد تا فرمان خداوند را به او ابلاغ كند:
«اى محمد! خداوند به تو سلام مى فرستد و مى فرمايد چهل شبانه روز از خديجه كناره گيرى كن و به عبادت و تهجد مشغول باش.»
پيامبر در اجابت فرمان خداوند چهل شبانه روز به خانه خديجه نرفت، ايشان عمار را نزد همسر گرامى خويش فرستاد تا به او بگويد:
«اى خديجه! گمان مَبَرى كه كناره گيرى من از تو به خاطر بى اعتنايى به توست و يا اين كه تو را رها كرده ام بلكه اين امر، امتثال فرمان پروردگارم است؛ و تو اى خديجه، موضوع را جز به خير و نيكى حمل منما كه خداوند متعال هر روز بارها به وجود تو بر فرشتگان افتخار مى كند.»
پس از آنكه چهل روز از روزها روزه دارى پيامبر صلى الله عليه وآله و شب ها نماز و عبادت ايشان گذشت جبرئيل عليه السلام نازل شد و بشارت تحفه خداوند را به رسولش ابلاغ نمود، و ميكائيل عليه السلام با طبقى كه در دست داشت به آن حضرت عرضه داشت:
«اى محمد! پروردگارت امر مى فرمايد كه امشب را از غذاى موجود در اين طبق افطار كنى.»
پس از آن، وقتى پيامبر صلى الله عليه وآله از اداى نماز مستحبى در آن شب منع مى شود، برمى خيزد تا به خانه خديجه برود؛ زيرا خداوند به ذات خود سوگند خورد كه آن شب از صلب پيامبر فرزندى پاك و پاكيزه به وجود آورد.
خديجه عليها السلام فرمود: «سوگند به آن كسى كه آسمان را برافراشت و آب را جارى فرمود، در آن شب رسول خدا از من دور نشد مگر اين كه سنگينى حمل فاطمه را در خويش احساس كردم».
در تاريخِ ولادت فاطمه زهرا عليها السلام بين علماى اسلام اختلاف است اما در بين علماى اماميه مشهور است كه آن حضرت در روز جمعه بيستم ماه جمادى الثانى سال پنجم بعثت ولادت يافته است.
بيان و رفع شبهه
آيا فقط فاطمه زهرا عليها السلام دختر پيامبر صلى الله عليه وآله و حضرت خديجه محسوب مى شود؟
يكى از سؤالاتى كه بسيار مورد توجه عمومى واقع شده، مسئله شمار دختران پيامبر است. در اين باره ميان تاريخ نگاران و محدثان بحث و گفتگوست كه آيا زينب، رقيه و ام كلثوم نيز دختران آن حضرت هستند يا اين كه دختران خديجه و يا دختران هاله، خواهر خديجه محسوب مى شوند كه آن بانوى بزرگ به خاطر منش و اخلاق نيكو و امكانات بسيار، آنان را همچون فرزندان خود زير بال محبت مادى و معنوى خود گرفت و اداره نمود و در سايه بلند پايه پيامبر بزرگ اسلام تربيت كرد؟
برخى آنان را دختران پيامبر و برخى دختران حضرت خديجه و پاره اى نيز دختران هاله عنوان كرده اند؛ رواياتى با سند صحيح و معتبر رسيده است كه چون رقيه دختر پيامبر از دنيا رفت آن حضرت فرمود كه به گذشتگان صالح و نيكو كردارمان بپيوند... (1).
در تهذيب الاحكام از امام صادق عليه السلام و آن حضرت از پدرش آورده است كه فرمود: «امامه دختر ابى العاص است و مادرش زينب دختر پيامبر است كه پس از شهادت على عليه السلام با مغيرة بن نوفل ازدواج نمود... (2).»
و در كتاب كافى با سلسله سند خود از محمد بن يحيى و از احمد بن محمد و از بكير و از زراره و او نيز از امام صادق عليه السلام آورده است كه فرمود: فاطمه عليها السلام به اميرمؤمنان عليه السلام وصيت كرد كه پس از او با دختر خواهرش ازدواج نمايد و آن حضرت نيز چنين كرد. (3)
و نيز در مقنعه شيخ مفيد و تهذيب شيخ طوسى در دعاى روز هاى ماه رمضان در صلوات بر پيامبر و امامان نور از قول پيشوايان اهل بيت عليهم السلام چنين آمده است:
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى رُقَيَّةَ بنْتِ نَبيِّكَ وَ الْعَنْ مَنْ آذَى نَبيَّكَ فِيهَا اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أُمِّ كُلْثُومٍ بنْتِ نَبيِّكَ وَ الْعَنْ مَنْ آذَى نَبيَّكَ فِيهَا».
بار خدايا، درود فرست بر رقيه دختر پيامبرت، و بر كسى كه پيامبرت را در رفتار با او آزرد لعنت فرست؛ بار خدايا، درود فرست بر ام كلثوم دختر پيامبرت، و كسى كه پيامبرت را در مورد او آزرد لعنت كن.
و نيز برخى از روايات و دعا ها نشانگر آن است كه آنها دختران پيامبر صلى الله عليه وآله بوده اند و نه دختران خديجه و يا هاله؛ در جواب سوال بايد گفت:
برخى پژوهش ها و تحقيقات بزرگان در كنار نظر گروهى از علماى پيشين نظير مرحوم سيد مرتضى، نشان مى دهد كه حضرت خديجه هنگام ازدواج با پيامبر خدا صلى الله عليه وآله دوشيزه بوده و سن ايشان هنگام عقد چهل سال نبوده بلكه بيست و چهار سال داشتند. بنابراين بى ترديد آنان، دختران خواهر حضرت خديجه بوده اند نه دختران ايشان و حضرت پيامبر صلى الله عليه وآله. (4)
----------------------------------------------------------------------------------------
1) اصول كافى، ج 3، ص 241
2) تهذيب الاحكام، ج 8، ص 258
3) اصول كافى، ج 5، ص 555
4) فضائل و مصائب حضرت زهرا عليها السلام، تألیف حضرت آيت الله العظمى روحانى (دام ظله)، ص 62