همسرداري را از عصاره خوبي هاي آفرينش صديقه كبري (س) بياموزيم
ریاحین ـ اين بانوي بزرگوار در عين داشتن كمالاتي چون عبادت خالصانه، ايثار بي انتها و معرفت بي پايان، در مقام همسري بسيار ساده، فروتن، خدمتگزار و مهربان بود.
حضرت علي (ع) درباره آن بانوي بزرگ مي فرمايند: 'به خدا هرگز مرا به خشم نياورد. در هيچ امري از من سرپيچي نكرد. به او كه نگاه مي كردم همه غم و اندوهم از ميان مي رفت.'
يكي از اركان بنيادي زندگي موفق، گذشت و فداكاري زن و شوهر است. در زندگي مشترك علي (ع) و زهرا (س)، فداكاري موج مي زد؛ زيرا حضرت زهرا (س) كه اسوه ايثار و فداكاري بود، هيچ گاه از شوهر خويش خواهش و تمنايي نمي كرد.
حضرت فاطمه زهرا (س) كه برترين زنان عالم خلقت است، بسيار فروتن و رها از علايق دنيوي است؛ تا آن جا كه روزي حضرت علي (ع) از او غذايي مي خواهد، ولي فاطمه (س) مي فرمايند: 'دو روز است كه جز غذاي اندكي در خانه ما نيست... ولي اينك ديگر هيچ غذايي در خانه نيست.' حضرت علي (ع) سوال مي كند: 'اي فاطمه، آيا به من خبر ندادي تا چيزي تهيه كنم؟' و فاطمه (س) الگوي مكارم اخلاقي زن مسلمان مي فرمايد: 'يا اباالحسن، من از خداي خود خجالت مي كشم كه بر تو چيزي تكليف كنم كه شايد در توان تو نباشد.'
بانوي بزرگ عالم اسلام، صديقه كبري (س)، تصوير تمام نماي عفت و وقار و حيا بود. او كه گاه دفاع از ولايت و در آن هنگامه مردافكن، بر منبر خطابه حاضر مي شود و به بياني در اوج بلاغت و فصاحت، به ستيز با لشكر باطل و دفاع از حق مي پردازد، در منش روزمره زندگي از اينكه پيامبر اكرم (ص) در تقسيم كارهاي زندگي، كارهاي درون خانه را به او مي سپارد، مسرور و شادمان شده و مي فرمايد: 'هيچ كس جز خدا نمي داند كه چقدر خوشحال شدم از اين كه رسول خدا مرا از برخورد و همدوشي با مردان رها ساخت.'
حضرت زهرا(س) نماد خوب همسرداري است؛ زيرا همواره در استحكام پيوند مشترك خويش با حضرت علي (ع) اهتمام مي ورزيد و در تمامي مراحل زندگي، به عنوان يار و مددكار همسر خود به شمار مي رفت. روزي پيامبر(ص) از حضرت علي(ع) پرسيد: زهرا را چگونه يافتي؟ امام پاسخ داد: فاطمه، خوب ياوري براي اطاعت الهي است.
آنچه در زندگي حضرت زهرا (س) بسيار پرفروغ و تابنده است، نهايت عشق و علاقه اي است كه به همسر والامقام خود حضرت علي(ع) داشت و در نكوداشت و حفظ حريم او، از هيچ تلاش و كوششي دريغ نمي ورزيد.
در مورد ميزان عشق و علاقه حضرت زهرا (س) به علي(ع) نقل است كه فرمود: وقتي پيامبر حضرت علي (ع) را به جنگ ذات السلاسل مي فرستاد، علي (ع) نزد فاطمه (س) رفت و دستمال مخصوصي را كه در جنگ هاي سخت به سر مي بست طلبيد.
فاطمه (س) فرمود: به كجا مي روي؟ حضرت علي (ع) پاسخ داد: به جنگ ذات السلاسل. حضرت فاطمه (س) به دليل مهر و محبتي كه به علي(ع) داشت، گريان شد. در همين هنگام پيامبر اكرم (ص) به خانه فاطمه (س) آمد و به او فرمود: آيا مي ترسي كه شوهرت كشته شود، نه ان شاءالله كشته نمي شود.
فاطمه (س) با جايگاه حساس و خطير شوهرش آشنا بود و به خوبي مي دانست كه علي(ع) در محيط بيرون، با چه مشكلاتي روبه روست. از اين رو كوشش او، ايجاد محيطي آرام و با صفا درخانه بود.
فاطمه (س) نه تنها سخني كه موجب پريشاني همسر خود شود بر زبان نمي آورد، بلكه هر آنچه مي گفت و انجام مي داد، در راه مصالح عالي همسر فداكار و دلاورش بود.
بر اين اساس است كه حضرت علي (ع)، زندگي خويش را با فاطمه (س) اين گونه توصيف مي كند: 'فاطمه هيچ گاه از من نرنجيد و او نيز هرگز من را نرنجاند. او را به هيچ كاري مجبور نكردم و او نيز مرا آزرده نساخت. در هيچ امري قدمي برخلاف ميل باطني من برنداشت و هرگاه به رخسارش مي نگريستم، تمام غصه هايم برطرف مي شد و دردهايم را فراموش مي نمودم.
حمايت از همسر
يكي از مهم‌ترين شاخصه‌هايي كه در ژرفابخشي محبت و در پي آن، استحكام خانواده موثر است، حمايت از همسر است. زن و شوهر در زندگي، غير از نقش همسري در ديگر روابط اجتماعي و سياسي نيز نقش‌هايي بر عهده دارند.
يكي از اين نمونه‌ها، دفاع حضرت فاطمه زهرا (س) از همسر بزرگوارش در جرياني است كه علي (ع) را با اكراه و اجبار براي گرفتن بيعت به مسجدالنبي مي‌بردند. فاطمه (س)، بانوي دو عالم، براي دفاع از علي (ع) تا درب مسجد آمد و در تاكيد بر ياري همسرش چنين فرمود: 'به خدا سوگند، اي سلمان! از درب مسجد مدينه پا بيرون نمي‌گذارم، تا آنكه پسر عموي خود را با چشمان خودم سالم ببينم.'
*ابراز محبت به همسر
نشان دادن محبت قلبي به همسر، امري تاكيد شده در روابط ميان زن و شوهر است. بنيان خانواده‌هاي به دور از محبت‌ورزي، بسيار سست و شكننده است. گفتن و شنيدن كلمات محبت‌آميز، لازمه موفقيت در زندگي زناشويي است كه البته به اين نياز متقابل، بايد با رعايت برخي اصول، به بهترين شكل پاسخ گفت.
زندگي حضرت زهرا (س)، سرشار از گفتار آميخته به احترام و عطوفت به حضرت علي (ع) بود. اين بانوي بزرگوار در خطابي محبت‌آميز به همسرش مي‌فرمود: 'روح من فداي روح تو بود و جان من سپر بلاي جان تو باشد.' از علي(ع) نقل مي‌كنند: 'هرگاه به فاطمه مي‌نگريستم، همه ناراحتي‌ها و غم‌هايم برطرف مي‌شد.'
آراستن ظاهر و باطن براي همسر
از ويژگي‌هاي شايسته خانواده آرماني در اسلام، آراستگي ظاهر و باطن همسران براي يكيگر است. حضرت علي(ع) مي‌فرمايد: 'زيبايي باطن، در حسن نيت و زيبايي درون است.'
حضرت فاطمه (س)، الگوي برتر زنان مسلمان، براي زينت انگشتري به دست مي‌كرد و از زبان رسول خدا (ص)، به دست كردن انگشتر را سفارش مي‌فرمود: 'هركس انگشتري عقيق به دست كند، همواره خير مي‌بيند.'
اين بانوي گرامي همواره بر آن بود در محيط خانه و خانواده، خوش‌بو و آراسته باشد و موهبت زيبايي و جمال بي‌مانندش را تنها براي همسرش علي (ع) بيارايد و او هميشه نزد خود عطر نگه مي‌داشت. ام‌سلمه مي‌گويد: از ريحانه پيامبر خدا(ص) عطر خواستم و گفتم: سرورم! آيا عطر و بوي خوشي‌نزد خويش داريد؟ ايشان فرمود: آري و بي‌درنگ شيشه عطري آورد و اندكي از آن را بر كف دستم ريخت. بوي خوشي از آن برخاست كه هرگز به مشامم نرسيده بود.'
ايشان در واپسين لحظه‌هاي زندگي‌اش به اسماء فرمود: 'عطر مرا كه هميشه خود را با آن عطرآگين مي‌كردم، بياور...'
صبر و بردباري
از موثرترين ويژگي‌هاي اخلاقي در راستاي موفقيت در محيط خانواده، دست‌يابي به كيمياي صبر است. در هر خانواده‌اي كه عنصر صبر آسيب ببيند، بناي محبت و استحكام نيز آفت خواهد پذيرفت.
درس گرفتن از زندگي پربار حضرت فاطمه (س)، راهكارهاي ارزنده‌اي براي صبرپيشگي در برابر سختي‌ها در مقابل همه خانواده‌ها قرار مي‌دهد. حضرت زهرا (س) در سنين پايين با علي (ع) پيمان ازدواج بست و از ميان خواستگاران، علي (ع) را با وجود زهد و ساده‌زيستي‌اش برگزيد.
محورهاي صبر و شكيبايي حضرت فاطمه (س) در همسرداري و همراهي با علي (ع) را مي‌توان به پنج مورد تحمل سرزنش‌ها، تحمل سختي‌هاي كار منزل و خدمت در خانه، تحمل مشكلات فراوان در زمان غيبت‌هاي طولاني حضرت امير‌المومنين علي (ع) در طول جنگ‌هاي صدر اسلام و شريك شدن در غم علي (ع) و تحمل رنج‌هاي او و همراهي صبورانه با وي تقسيم كرد.