سرگذشت حضرت رقيه در واقعه عاشورا در کلام آیت الله العظمی روحانی، بخش اول

ریاحین : سوال :حضرت رقيه در واقعه عاشورا چند سال داشته و نحوه وفات او به چه شكل بوده است؟ آيا روايت خطيبان و مداحان از ماجراى شام، درباره اينكه ايشان پس از اينكه در خواب امام را ديد و پس از آن با مشاهده سر بريده امام حسين(عليه السلام) از دنيا رفت، صحيح و قابل اسناد است؟

پاسخ حضرت آیت الله العظمی سید محمد صادق روحانی :

باسمه جلت اسمائه؛ حضرت رقيه در واقعه كربلا، دختربچه اى است سه ساله كه به خاطر كمى سنش، كشته شدن پدرش را از او پنهان نمودند. 
كتب تاريخى درباره كيفيت شهادتش اينگونه گفته اند: حسين(عليه السلام)دختر كوچكى داشت كه بسيار او را دوست مى داشت و او نيز بسيار پدر را دوست مى داشت و سه ساله بود و در شام به همراه اسيران بود; در فراق پدر شب و روز گريه مى كرد به او مى گفتند او در سفر است. شبى پدر را در عالم رؤيا ديد زمانى كه از خواب بيدار شد بسيار بى تابى كرد و گفت: پدرم و نور چشمم را برايم بياوريد. هر چه اهل بيت(عليهم السلام) خواستند او را آرام كنند بيتابى و گريه او بيشتر مى شد: به خاطر گريه او حزن اهل بيت(عليهم السلام) برانگيخته شد و آنها نيز به گريه افتادند و بر سر و صورت زدند و بر سر خود خاك ريختند و موها را پريشان كرده و صداى شيون و فرياد آنها بالا رفت. 
يزيد فرياد و شيون آنها را شنيد و گفت: چه خبر است؟ به او گفتند: دختر كوچك حسين(عليه السلام) پدرش را در خواب ديده، از خواب بيدار شده، پدرش را مى خواهد و گريه مى كند. زمانى كه لعين اين را شنيد، دستور داد: «سر پدرش را برايش ببريد و در مقابلش قرار دهيد تا آرام شود.» 
سر را در طبقى قرار داده و با پارچه اى پوشاندند; و در مقابلش قرار دادند. دختر پارچه را برداشت و سر را در بغل گرفت در حاليكه اينگونه مى گفت: اى پدر چه كسى تو را با خونت خضاب كرد؟ اى پدر چه كسى رگ گردن تو را بريده؟ اى پدر چه كسى مرا در كودكى يتيم كرد؟ اى پدر يتيمه تا بزرگ شود چه كسى را دارد؟ اى پدر زنان بدون رو بند چه كسى را دارند؟ اى پدر بيوه زنان اسير چه كسى را دارند؟ اى پدر چشمان گريان چه كسى را دارند؟ اى پدر گمشده هاى غريب چه كسى را دارند؟ اى پدر بعد از تو كه را دارم؟ بعد از تو من چه نااميدم، چه غريبم، اى پدر اى كاش من قربانى تو مى شدم. اى پدر اى كاش قبل از اين كور بودم. اى پدر كاش جان مى دادم و محاسن به خون خضاب شده تو را نمى ديدم، پس لب هايش را بر لب شهيد مظلوم قرار داد و گريه كرد تا اينكه بيهوش شد. 
امام زين العابدين(عليه السلام) به عمه اش فرمود: اى عمه اى زينب، يتيمه را از روى سر پدرم بلند كن كه زندگى را ترك كرده است زمانى كه حضرت زينب او را تكان داد روح مطهرش، دنيا را ترك كرده بود. صداى شيون و زارى بلند شد. گفته شده: اهل بيت برايش زن غساله اى آوردند كه او را غسل دهد. او وقتى لباسهاى كودك را در آورد گفت من او را غسل نمى دهم، زينب فرمود: چرا او را غسل نمى دهى؟ گفت: مى ترسم بيمار باشد زيرا پهلوهاى او را كبود ديدم. زينب فرمود به خدا سوگند او بيمار نيست وليكن اين ضربه تازيانه هاى اهل كوفه است.

محل قبر و ثواب زيارت حضرت رقیه