مریم دوران

ریاحین ـ اى دختــــر دیــن و خواهر ایمان

اى مهـــر سپــــهر دانش و عرفان

اى اســوه شــرم و عفت و عصمت

الـــگوىِ وقــار و حشمـتِ نسوان

اى بنـــت امام هفتمیــن، مــوسی

آن معـــدن صبر و حجّت یــزدان

در چـــرخ وفا، تو مهرِ رخشنــده

در بـــرج حیـا، تو اخـ‌ــــر تابان

اى رونــــق دیــــن احمـد مرسل

اى پایـــــه رفعتـت بر از كیـوان

بر اوج شــرف، مثـــالی از زهـرا

در قـــدس مقـــام، مــریم دوران

در بــاغ كمــال، نوگــــل یاسین

واز بَحـــر كرم، تو لؤلؤ و مرجان

فیــض تو رســد به كهتـر و مهتـر

كان جلـــوه بود ز رحمت رحمان
حضرت معصومه علیهاالسلام

آباء تــو جمــله رَهبــران خلــق

عالیقـــدَر و جـــلال و عالیشــان

مهــر تو به زخـم‌ها همــه مرهم

لطــف تو به دردها همـــه درمان

دشـــوارى كـــارها و سخـــتی‌ها

از فیــض عنایتـــت شـــود آسـان

در وصــف تو منطـقــم بـود الكن

در قــدر تــو عقــل واله و حیران

قــم از تو شــده اســت قبّةالاسلام

فخـــرش بـه تو پایدار و جاویدان

میعـــاد تـــقرّب اسـت و عشّ آل

كانون علــــوم بى حــــدّ قــرآن

اى گوهــر بحــر رأفت و رحمت

اى عنصر جــود، معـــدن احسـان

بین «لطفى صافى» پــریشان حــال

سرگشته به تیه حسـرت و خسران
حرم حضرت معصومه علیهاالسلام

طى كرده بهـــار عمـر در غفلــت

كرده اســـت سیاه نامـه از عصیان

از خــوف گنـاه و هول روز حشر

چون بید، تنــش همــى بود لرزان

در خجلـت از آن بـود كه در فردا

ظاهر شــود آنچه كرده در پنهـان

با ایـن همه خواهد از شما كاحوال

گــردد به شفــاعت شمــا جبران

با حــــبّ محمّــــــد و ولاى آل

امّیـــد نجـــات دارد و غفــــران

بر احمــد و آل، بــى حد و بسیار

تسلیم و تحیّات قـــادر سبــــحان

شاعر: حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی