حضرت خدیجه عشیره خود را فدای اسلام کرد
ریاحین : حضرت آیت الله سبحانی با اشاره به وفات حضرت خدیجه(س) گفت: آن حضرت تمام ثروت خود را در راه دین مصرف و با آن ثروت عظیم، سه سال در شعب ابی طالب زندگی کرد و همه عشیره خود را رها و دین شوهر خود را دریافت کرد.
حضرت آیت الله جعفر سبحانی، ظهر امروز در سلسله مباحث تفسیری سوره مؤمنون ماه رمضان که در مجتمع آموزش عالی فقه جامعه المصطفی العالمیه در قم برگزار شد، با اشاره به آیه 27 این سوره خاطرنشان کرد: حضرت نوح(ع) به این مرحله رسید که حجت تمام است و دیگر فردی از افراد قومش ایمان نخواهد آورد؛ بعد از 900 سال تبلیغ، 82 نفر ایمان آوردند و معلوم است که این جمعیت قابلیت اصلاح را ندارند و از خدا برای اینها عذاب را درخواست کرد؛ این آیه به قدری فشرده است که همه مطالب این آیه در سوره هود در ضمن حدود 7 آیه(38 تا 44) بیان شده است.
این مرجع تقلید درباره مشاهده اعمال موجودات از سوی خداوند متعال اظهار داشت: خداوند در این آیه می فرماید «فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا» به نوح وحی کردیم که کشتی را زیر نظر ما در سرزمینی که دشت خاک باشد و در اطراف آن دریا نباشد، بساز؛ در اینجا ممکن است که سؤالی پیش بیاید که خداوند چشم ندارد که ببیند؛ این مسأله کنایه از این است که تحت مراقبت ما بساز؛ شاید ملائکه ای مراقب کار باشند و یا شاید هم خداوند مستقیما این کار را انجام دهد.
استاد درس خارج حوزه علمیه قم در تفسیر آیه 27 سوره مؤمنون تصریح کرد: حضرت نوح(ع) که کشتی ساز نبوده و نمی دانسته که چگونه بسازد و اگر انبیا مسائل دنیوی را بلد بوده اند، از جانب خدا است؛ اینکه همه را غرق کند که معنا ندارد؛ درباره «فَارَ التَّنُّورُ» گروهی می گویند که نشانه نزول عذاب بین خدا و حضرت نوح(ع) این بوده که هر گاه آب از تنور که جای آتش است، بیرون آمد، نشانه عذاب بوده است؛ برخی دیگر می گویند که این بخش آیه مَثَل بوده که کارد به استخوان رسیده است.
وی در ادامه تفسیر این آیه گفت: هنگامی که کشتی ساخته شد، خداوند به حضرت نوح(ع) فرمودند از حیوانات هر جفتی(نر و ماده) یکی را بردار تا نسلشان باقی بماند و خانواده خود را جای بده به جز «إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُم» و طبق فرمایش علامه طباطبایی(ره) منظور از این بخش آیه، همسر او بوده است، نه فرزندش(کنعان).
حضرت آیت الله سبحانی در پاسخ به شبهه ای یادآور شد: در اینجا سؤال می شود که آیا نباید مؤمنان و آن 82 نفری که ایمان آورده بودند را بر کشتی سوار کند؟ در این سوره خبری از مؤمنان نمی دهد، اما در آیات 38 تا 44 سوره هود که این داستان به تفصیل آمده است، مؤمنان را هم نام می برد که با خود سوار بر کشتی کن.
این مرجع تقلید با اشاره به بخش پایانی این آیه خاطرنشان کرد: خداوند متعال در این آیه می فرماید«وَ لَا تخَُاطِبْنىِ فىِ الَّذِينَ ظَلَمُوا»، حضرت نوح(ع) در عین حالی که از جمعیت دلتنگ بود، وقتی جنازه ها را می دید که بر روی آب دست و پا می زنند، حالت عاطفی به او دست داد و از خدا چیزی می خواهد، اما این جمعیت محکوم به غرق هستند.
استاد درس خارج حوزه علمیه قم اظهار داشت: در آیه بعد آمده است که «چون با همراهانت در كشتى نشستى بگو: ستايش خداى را كه ما را از ستمكاران نجات داد»؛ این جمعیت تا وقتی که در کشتی قرار داشتند، در محافظت بودند و هنگامی که از کشتی پیاده شدند با توجه به این که همه جا گِل است، بعد از چند روز آب ها فرو رفت؛ در آیه بعد خداوند به حضرت نوح(ع) یاد می دهد که در کشتی شکر خدا را کن و بگو «پروردگارا ما را در منزلگاهى پربركت فرود آر، و تو بهترين فرودآورندگانى».
وی درباره وفات حضرت خدیجه(س) گفت: آن حضرت تمام ثروت خود را در راه دین مصرف و با آن ثروت عظیم، سه سال در شعب ابی طالب زندگی کرد و همه عشیره خود را رها و دین شوهر خود را دریافت کرد؛ در آنجا با یک خرما زندگی کردند و هنگامی که حصر شکسته شد و با ابوطالب بیرون آمد، ضعف اینها را گرفته بود و بعد از چند روز به لقاءالله پیوست و پیامبر سال مرگ آنها را عام الفیل نامید.