در آسمان منصوره؛ در زمین فاطمه(س)
جبرئيل گفت: اى محمّد! خداوند مى فرمايد كه اين سيب را بخور. هنگامى كه آن سيب را تكّه كردم نورى از آن ساطع گرديد كه موجب تعجّب من شد، جبرئيل (كه تأخير و تأمّل مرا در خوردن سيب مشاهده كرد) گفت: اى رسول خدا! چرا آن را نمى خورى؟ بخور و نترس، زيرا آنچه ديدى نور بانويى است كه در آسمان «منصوره» و در زمين «فاطمه» خواهد بود.
علامه میرجهانی در فصل دوم کتاب « جنه العاصمه ؛ در تاریخ ولادت و حالات حضرت فاطمه سلام الله علیها » ، در بیان ماده نطفه طاهره آن حضرت و انعقاد آن در صلب رسول الله سلام الله علیها می فرماید که:
آنچه از اخبار صحیح و معتبر استفاده می شود این است که ماده نطفه بی بی معظمه سلام الله علیها ، سیب بهشتی و از سدره المنتهی و خاک علیین بوده و نصوص بسیاری در این باب از مصادر وحی و تنزیل به ما رسیده که از جمله آنها حدیثی است که محدث جلیل سید هاشم بحرینی در کتاب نزهه الابرار و علامه مجلسی اعلی الله مقامه در بحار از تفسیر فرات بن ابراهیم و کتاب معانی الاخبار صدوق علیه الرحمه از امام صادق صلوات الله علیه روایت فرموده اند که:
قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «... فَلَمَّا خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ آدَمَ وَ أَخْرَجَنِي مِنْ صُلْبِهِ وَ أَحَبَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يُخْرِجَهَا مِنْ صُلْبِي جَعَلَهَا تُفَّاحَةً فِي الْجَنَّةِ وَ أَتَانِي بِهَا جَبْرَئِيلُ ع فَقَالَ لِي السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ يَا مُحَمَّدُ قُلْتُ وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ حَبِيبِي جَبْرَئِيلُ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ إِنَّ رَبَّكَ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ قُلْتُ مِنْهُ السَّلَامُ وَ إِلَيْهِ يَعُودُ السَّلَامُ قَالَ يَا مُحَمَّدُ إِنَّ هَذِهِ تُفَّاحَةٌ أَهْدَاهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْكَ مِنَ الْجَنَّةِ فَأَخَذْتُهَا وَ ضَمَمْتُهَا إِلَى صَدْرِي قَالَ يَا مُحَمَّدُ يَقُولُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ كُلْهَا فَفَلَقْتُهَا فَرَأَيْتُ نُوراً سَاطِعاً وَ فَزِعْتُ مِنْهُ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ مَا لَكَ لَا تَأْكُلْ كُلْهَا وَ لَا تَخَفْ فَإِنَّ ذَلِكَ النُّورَ لِلْمَنْصُورَةِ فِي السَّمَاءِ وَ هِيَ فِي الْأَرْضِ فَاطِمَةُ قُلْتُ حَبِيبِي جَبْرَئِيلُ وَ لِمَ سُمِّيَتْ فِي السَّمَاءِ الْمَنْصُورَةَ وَ فِي الْأَرْضِ فَاطِمَةَ قَالَ سُمِّيَتْ فِي الْأَرْضِ فَاطِمَةَ لِأَنَّهَا فُطِمَتْ شِيعَتُهَا مِنَ النَّارِ وَ فُطِمَ أَعْدَاؤُهَا عَنْ حُبِّهَا- وَ هِيَ فِي السَّمَاءِ الْمَنْصُورَةُ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ يَعْنِي نَصْرَ فَاطِمَةَ لِمُحِبِّيهَا
... هنگامى كه خدا حضرت آدم را آفريد و مرا از صلب او خارج نمود (متولّد شدم)، اراده نمود كه فاطمه را از صلب من خارج كند،
پس آن (نور وجود زهرا) را در سيبى قرار داد و جبرئيل آن سيب را نزد من آورد و گفت: اى محمّد! سلام، رحمت و بركات خدا بر تو باد. گفتم: اى حبيب من! بر تو باد سلام و رحمت و بركات او. جبرئيل گفت: اى محمّد! خدا به تو سلام مى رساند. گفتم: هر چه سلام (سلامتى) است از طرف اوست و به سوى او باز خواهد گشت.
گفت: اى محمّد! اين سيب تحفهاى است كه خداوند مهربان آن را از بهشت براى تو فرستاده.
من آن سيب را گرفته و به سينه خود نهادم.
جبرئيل گفت: اى محمّد! خداوند مى فرمايد كه اين سيب را بخور.
هنگامى كه آن سيب را تكّه كردم نورى از آن ساطع گرديد كه موجب تعجّب من شد،
جبرئيل (كه تأخير و تأمّل مرا در خوردن سيب مشاهده كرد) گفت: اى رسول خدا! چرا آن را نمى خورى؟ بخور و نترس، زيرا آنچه ديدى نور بانويى است كه در آسمان «منصوره» و در زمين «فاطمه» خواهد بود.
گفتم: اى جبرئيل! چرا در آسمان منصوره و در زمين فاطمه است؟
گفت: در زمين فاطمه ناميده شد براى اينكه پيروان و شيعيان خود را از آتش نجات میدهد و دشمنانش از محبّت او محروم خواهند بود، و در آسمان به اين جهت منصوره است كه خدا فرمود: ...در روز قيامت، مؤمنان از نصر و يارى خدا خشنود مى شوند، و خداوند هر كه را خواهد يارى كند ... (سوره روم آیه 4)
و مقصود از نصرت خدا براى مؤمنان، همانا شفاعت و امداد فاطمه براى شيعيان و دوستدارانش مى باشد...»