حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها، بسان مادر ارجمند حضرت مسیح علیه‌السلام
ریاحین : از امتیازات حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها و کودک شکوه بارش، این بود که نوزاد ارجمند او پس از ولادت، بسان حضرت مسیح علیه‌السلام، لب به سخن گشود و از یکتاییِ خدا و رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سخن گفت و بدین وسیله، ضمن به نمایش نهادن قدرت بی‌کران آفریدگارش، دلِ شکسته و توفان‌زده مادر را به ساحل آرامش رهنمون نمود!
مام ارجمند حضرت مسیح علیه‌السلام، در هراس از تیرهای اتّهام تاریک‌فکران بود1 و سخت نیاز به آن اعجاز و قدرت‌نماییِ پروردگار داشت!
از این رو کودک ارجمند او، پس از چشم گشودن به این جهان، در همان دم چنین سخن آغاز نمود و فرمود:
«قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِي الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِياً * وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَينَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَياً * وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِياً * وَالسَّلَامُ عَلَي يوْمَ وُلِدْتُ وَيوْمَ أَمُوتُ وَيوْمَ أُبْعَثُ حَياً»؛2
«ای مردم! من بندۀ خدا هستم! به من کتاب آسمانی ارزانی داشته؛ مرا پیام‌آور خویش قرار داده؛ مرا هر جا که باشم پربرکت ساخته؛ تا زنده‌ام، به نماز و زکات سفارش فرموده؛ مرا نسبت به مادرم، شایسته کردار ساخته؛ مرا زورمداری تیره‌بخت نساخته و درود خدا بر من! روزی که دیده به جهان گشودم؛ روزی که چشم از جهان فرو خواهم بست و روزی که برانگیخته خواهم شد!»
کودک گرامیِ حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها نیز در آغازین لحظه‌های ولادت فرمود:
«اَشهَدُ اَن لا اّلهَ اّلَّا اللهُ وَ أنَّ أبی رَسُولُ اللهِ سَیِّدُ الاَنبِیاءِ، وَ أنَّ بَعلی سَیِّدُ الاَوصِیاءِ، وَ وُلدی سادَةُ الاَسباطِ»؛3
«گواهی می‌دهم که خدایی جز خدای یکتا نیست! پدرم، سالار پیامبران خداست، و همسرم، سرور پیشوایان است و فرزندانم، سالار نوادگان پیامبرانند!»
آن‌گاه به یک یک آن بانوان بهشت، با نام و عنوان سلام گفت و آنان نیز با چهره‌ای شادمان، به او مهر ورزیدند و در آن لحظه‌های حسّاس تاریخ بود که آسمانیان و حوریان بهشت، ولادت دخت فرزانه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را به یکدیگر تبریک گفته و در کران تا کران آسمان‌ها، فروغی پرتو افکند که فرشتگان تا آن روز، آن را ندیده بودند!
سپس زنان برگزیده بهشت، کودک نورسیده را به مادرش دادند و گفتند:
«ای خدیجه! کودک گرانمایه‌ات را برگیر، که پاک و پاکیزه است و خدا، او و نسل سرافرازش را پُربرکت ساخته است!»4
حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها با شادمانی، نوزاد محبوبش را به آغوش فشرد و تا سینه در دهان او نهاد، شیر جریان یافت و آن اختر فروزان، پس از آن روز، هر روز که می‌گذشت بسان یک ماه و در هر ماه، بسان یک سال رشد داشت وسوی شکوفایی پَر کشید!5
پی نوشت:
1ـ مریم، 28.
2ـ مریم، 30 ـ 33.
3ـ فضائل الخمسة من الصحاح السّتة، سید مرتضی فیروزآبادی، ج 3، ص 152؛ ذخائر العقبی فی مناقب ذوی القربی علیهم‌السلام، محبّ‌الدین احمد بن عبدالله الطّبری، ص 44.
4ـ بحارالأنوار، محمدباقر مجلسی، ج 16، ص 80 و ج 43، ص 2.
5ـ أمالی، شیخ صدوق، ص 76؛ بحارالأنوار، محمدباقر مجلسی، ج 43، ص 2، ح 1.
منبع: خصائص ام المومنین خدیجة الکبری
تالیف: حجت الاسلام والمسلمین حسین تهرانی
ناشر: طوبای محبت